Romantisch met Leonardo DiCaprio in de jungle!
10 april 2016 - Rantepao, Indonesië
Zo daar ben ik weer! Dit mooie verhaal had ik donderdag al geschreven in het vliegtuig maar de dagen er na had ik vervolgens geen goede wifi om hem te kunnen delen! Maar vandaag is het dan toch weer gelukt! Ik ben sinds donderdagavond in Sulawesi en het tijdsverschil is nu weer 6 uur met Nederland. De rest van mijn reis zal ik in deze tijdzone blijven! Ik Ik zal vertellen over onze wilde avonturen op Sumatra!
In Medan hadden wij de intentie om ons visum te verlengen het was alleen nogal onhandig dat wij op vrijdagavond aankwamen want het immigratie-kantoor was natuurlijk dicht in het weekend. In het weekend hebben wij Medan goed kunnen verkennen en we kwamen tot de conclusie dat het een grote, saaie stink stad is. We hebben geprobeerd een tour of iets te boeken maar de tour-operators die we met pijn en moeite hadden gevonden, spraken allemaal geen Engels. Dat is handig. De eerste twee nachten sliepen we in een guesthouse waar kakkerlakken het erg gezellig hadden en waar Linnie nog een rat had gespot. Ohja, het personeel hier kon ook geen Engels en de communicatie verliep via Google Translate. Op eerste paasdag hadden we hier mie met heel veel knoflook als paasontbijt, is weer eens wat anders! Daarna zijn we gevlucht naar een ander guesthouse in Medan en daar was de eigenaresse echt super schattig en sprak goed Engels! Ze wilde ons met van alles helpen en s avonds kregen we nog een vers gemaakte Indo-snack op onze kamer! Op maandag had ze voor ons een uber groot en lekker paasontbijtje gemaakt! Daarna gingen we naar het immigratie-kantoor en daar bleek al snel dat mijn sociaal-cultureel visum niet verlengd kon worden omdat ik geen sponsor had en het toeristen visum van Lin kon wel verlengd worden maar die procedure zou 30 dagen duren, en hij liep binnen een paar dagen af. Ook handig. Toen waren we even chagrijnig maar hadden al wel een plan B: op en neer vliegen naar Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië. Achteraf hadden we dit beter gelijk kunnen doen dan eerst naar Medan maar goed al doende leert men! Diezelfde avond hadden we al een vlucht die maar liefst een heel uur duurde en toen hebben we gezellig geslapen op het vliegveld! Volgende ochtend zijn we weer terug gevlogen naar Medan en hebben toen weer een toeristen visum voor 30 dagen gekregen. Erg veel rompslomp dit maar daar heb ik al genoeg vloekjes over gelaten dus dat zal ik verder niet meer doen!
We zijn toen gelijk vanaf Medan met de bus naar Bukit Lawang gegaan. Dit was in verschillende bussen en was een waar avontuur met al die gaten in de weg, grind-paadjes en al die koeien op de weg. In totaal hebben we er 6 uur over gedaan en het was geloof ik maar een afstand van 150 km. Bukit Lawang is echt een heel leuk toeristendorpje en ligt langs de rivier en naast de jungle!! We zaten echt in een heel gezellig guesthouse! De knul die ons op had gepikt en die volgende dag mee ging met de trekking als gids, had een veel te moeilijke naam en kende het woord 'bloemkool' dus hadden we hem nu benoemd tot Bloemkool. De volgende ochtend vertrokken we dus naar de jungle met Bloemkool, een Duits stelletje, twee Zwitserse meiden en nog een gids maar die waren we steeds kwijt. Al snel kwamen we een orang oetang tegen! Die zat wel wat ver weg en hoog in de boom maar we konden hem toch goed zien! Daarna kwamen we al snel het Thomas-aapje tegen, ook wel Sumatraans aapje genoemd. Dat is die grijze aap bij mijn foto's met een heel cool kapsel. De 'cheaky monkeys', die we ook in het Monkey Forest hadden gezien, zie je op Sumatra echt overal. Heel veel in de jungle maar ook gewoon langs de weg, op het het terras of eigen balkon! We hebben daarna nog meer orang oetangs gezien en wat vind ik die beesten toch machtig mooi! Het is ook zo gaaf om ze hier te zien, de plek waar ze horen! Einde van de middag kwamen we aan op ons kamp bij de rivier en er was hier eigenlijk niks maar dat was juist leuk. Er was wel echt heerlijk eten gemaakt en we hebben nog veel spelletjes gedaan. Die nacht niet echt geweldig geslapen op een keiharde ondergrond maar dat deed mij niks! In de ochtend kregen we eerst thee met koekjes en anderhalf uur later het ontbijt (heel logisch). Toen gingen we verder met de trekking en moesten we eerst een half uur door de rivier lopen. Over heel veel stenen wat heel glibberig is en een goede evenwicht hebben is dan best handig. Ik was daar natuurlijk veel te lomp voor en kreeg begeleiding van mijn grote vriend Bloemkool en ben maar 2 keer gevallen! En gelukkig niet met mn mondje op een steen gevallen dus ik heb al mijn tanden nog! Daarna was het zweten weer op ongekend hoog niveau en mochten we ook heel steil om hoog de jungle in! Toen zei Bloemkool dat dit 2 uur duurde en toen heb ik mij even afgevraagd waarom dit mij ook alweer zo'n goed idee leek. Maar het viel mee, dat steile stuk omhoog duurde een half uur en daarna was het een stuk beter te doen! We waren bijna bij de grote rivier en toen hoorde ik Bloemkool heel blij zeggen dat er nog een orang oetan was. Lin en ik liepen voorop en toen ik de hoek om kwam zag ik dat die orang oetan heel dichtbij was en en baby had. Toen dacht ik 'oeps, foute boel!' Er liepen nog twee groepen achter ons en in 1 keer stonden er 6 gidsen voor mn neus die met probeerden om met fruit de orang oetan verder weg te lokken. Maar zij werd juist boos en moesten we allemaal rennen!! Even later was de orang oetan rustiger en mochten we er langs, fijn dat ik vooraan sta! Ik mocht als eerst lopen en ik viel natuurlijk op mn dikke bibs voor de neus van de orang oetan! Forever lomp. Toen maar snel gerend en was ik blij toen we bij de rivier waren! Toen gingen we raften en dat was ook heel gaaf en mooi! Einde van de middag waren we weer terug in ons guesthouse!
In het guesthouse werkte Nella en Nella was cool. Nella kon een deel van Guus Meeuwis met 'Het is een nacht' zingen. Dat kon trouwens ook nog een andere gast daar. Ik weet niet waarom ze expliciet dit Nederlandse nummer konden maar ik vond het cool. Ik had in maar liefst 3 broeken een gat zitten en Nella heeft ze allemaal gemaakt voor me! Op 1 april was Linnie ziek en ik was lui dus heb bijzonder weinig gedaan. Door het dorpje heen lopen was mn enige activiteit die dag. Heb naast Nella lastig vallen ook veel geknuffeld met Bruno, de huishond van 4 maanden oud!
En wat bleek nou even later: wij waren op dezelfde dag in dezelfde jungle als kersverse Oscar-winnaar Leonardo DiCaprio! Jaja we hebben hem niet gezien maar hee misschien hebben we wel heel romantisch dezelfde orang oetan gezien. Leo is hier om aandacht te vragen voor het behoud van het regenwoud. Grootste probleem is dat het regenwoud wordt weg gekapt voor de bouw van palmolie plantages. En hier had ik natuurlijk wel over gelezen en ik ben eerlijk gezegd echt geschrokken hoe veel er van die plantages zijn! We hebben het echt goed kunnen zien in het busje. Indonesië is het grootste exportland van palmolie en de plantages zijn voornamelijk op Sumatra en Kalimantan(Borneo). Ik kan hier een hele Greenpeace-speech geven maar ik kan natuurlijk ook even een link delen voor de gene die het willen lezen! Link staat helemaal onderin! Leo stond wel bijna op de zwarte lijst van Indonesië omdat de autoriteiten vonden dat hij Indonesië via sociale media in een zwart daglicht zetten. MAAR ik denk dat Leo wel wat bereikt heeft want eergisteren zagen wij het bericht van Greenpeace dat Unilever binnen 3 maanden breekt met de Indonesiche palmolie leverancier die bekend staat om schending van duurzaamheid! GO LEO!! Misschien heeft mijn pakkende blog net zoveel invloed als Leo's bezoekje en gebeurd er hetzelfde met nog meer multinationals!
Op 2 april zijn we vertrokken uit Bukit Lawang en naar Tuktuk gegaan. Was weer een leuke rit in een busje van 8 uur lang! Tuktuk is een toeristendorpje was ligt op het eiland Samosir. Dit eiland ligt in de Danau Toba en is het diepste meer ter wereld! En dit is een kratermeer en dit meer en het eiland is ontstaan na een vulkaan uitbarsting. Nou dit klinkt als een goed verhaal toch? In Tuktuk sliepen we ook in guesthouse, had mijn vriendin Nella geregeld! In Sumatra zijn de accomodaties echt goedkoop en slaap je voor 5 euro per nacht in een grote slaapkamer met eigen badkamer! Diezelfde avond aten we in het guesthouse en stond er vegetarische pizza op de kaart. Die heb ik toen heel blij besteld en toen ik hem een uur later kreeg hadden we er varkensvlees bovenop gegooid. Indonesië weet mij nog steeds te verbazen. Op 3 april gingen we het dorp verkennen en ik had veel goede verhalen gehoord over Tuktuk van anderen maar ik vond het nu een uitgestorven toeristendorpje. Op straat barst het van de kippen en honden en mensen zijn er amper te bekennen. Linnie vond het wel lekker maar ik hou toch wel van wat meer bedrijvigheid. We hebben hier nog gezellig bij Theo Janssen op het terras gezeten! Een Nederlander die hier al 15 jaar woont en bitterballen en kroketten verkoopt. Linda heeft bitterballen op en ik een pannenkoek want hij had helaas geen kaassoufles. Op 4 april hebben we allebei een scooter gehuurd, jaja ik heb nu zelf gereden! Ik dacht op zo'n uitgestorven eiland kan er weinig mis gaan en dat had ik gelukkig goed! Op het eiland en rondom het meer leven de Bataks en Katholiek is hier het overheersende geloof. Overal stonden hippe kerkjes en overal staan random graven. Er is geen grote begraafplaats maar overal dus 1 of 2 graven die er heel kleurrijk uitzien. We wilden een Batak-dans bij wonen maar toen we daar aankwamen ging de voorstelling niet door. Toen zijn we langs de heet waterbronnen gereden en dat rook niet echt heel appetijtelijk maar wel leuk om te zien! Vind van het scooter rijden wel echt heel leuk dat je veel ziet!
De volgende dag had ik een hoofd wat helemaal vol zat met snot en weer buikklachten dus ik vond mezelf vooral heel zielig. Ook had ik die avond er voor een gek bericht gekregen van thuis en had ik een depri-dag. Ben nu over de helft van mijn reis en merk dat ik veel dingen van thuis mis. Ook merk dat ik de ellende van hier soms een beetje zat ben. Het is echt een land van contrasten: veel mooie dingen maar ook heel veel armoede. En soms voel ik mij nogal machteloos en soms ook zelfs ongemakkelijk omdat ik hier door een groot deel van de bevolking als heel rijk word gezien. Onze hebben Lin en ik onze laatste nacht samen romantisch op het vliegveld door gebracht. We hebben als eindoordeel dat vliegveld van Medan beter is om te slapen dan in Kuala Lumpur. Donderdagochtend moest ik dan toch echt afscheid moeten nemen van Linnie! Dat was ook wel weer een beetje gek.
Ik heb alweer mooie dingen gezien en meegemaakt hier op Sulawesi maar die bewaar ik voor mijn volgende blog, spannend hè!
Sulawesi is overigens het laatste Indonesische eiland waar ik naar toe ga! Ik zal hier 1,5 week tot 2 weken blijven en dan ga ik naar Maleisië!
https://www.piepvandaag.nl/leonardo-dicaprio-bres-regenwoud/
In Medan hadden wij de intentie om ons visum te verlengen het was alleen nogal onhandig dat wij op vrijdagavond aankwamen want het immigratie-kantoor was natuurlijk dicht in het weekend. In het weekend hebben wij Medan goed kunnen verkennen en we kwamen tot de conclusie dat het een grote, saaie stink stad is. We hebben geprobeerd een tour of iets te boeken maar de tour-operators die we met pijn en moeite hadden gevonden, spraken allemaal geen Engels. Dat is handig. De eerste twee nachten sliepen we in een guesthouse waar kakkerlakken het erg gezellig hadden en waar Linnie nog een rat had gespot. Ohja, het personeel hier kon ook geen Engels en de communicatie verliep via Google Translate. Op eerste paasdag hadden we hier mie met heel veel knoflook als paasontbijt, is weer eens wat anders! Daarna zijn we gevlucht naar een ander guesthouse in Medan en daar was de eigenaresse echt super schattig en sprak goed Engels! Ze wilde ons met van alles helpen en s avonds kregen we nog een vers gemaakte Indo-snack op onze kamer! Op maandag had ze voor ons een uber groot en lekker paasontbijtje gemaakt! Daarna gingen we naar het immigratie-kantoor en daar bleek al snel dat mijn sociaal-cultureel visum niet verlengd kon worden omdat ik geen sponsor had en het toeristen visum van Lin kon wel verlengd worden maar die procedure zou 30 dagen duren, en hij liep binnen een paar dagen af. Ook handig. Toen waren we even chagrijnig maar hadden al wel een plan B: op en neer vliegen naar Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië. Achteraf hadden we dit beter gelijk kunnen doen dan eerst naar Medan maar goed al doende leert men! Diezelfde avond hadden we al een vlucht die maar liefst een heel uur duurde en toen hebben we gezellig geslapen op het vliegveld! Volgende ochtend zijn we weer terug gevlogen naar Medan en hebben toen weer een toeristen visum voor 30 dagen gekregen. Erg veel rompslomp dit maar daar heb ik al genoeg vloekjes over gelaten dus dat zal ik verder niet meer doen!
We zijn toen gelijk vanaf Medan met de bus naar Bukit Lawang gegaan. Dit was in verschillende bussen en was een waar avontuur met al die gaten in de weg, grind-paadjes en al die koeien op de weg. In totaal hebben we er 6 uur over gedaan en het was geloof ik maar een afstand van 150 km. Bukit Lawang is echt een heel leuk toeristendorpje en ligt langs de rivier en naast de jungle!! We zaten echt in een heel gezellig guesthouse! De knul die ons op had gepikt en die volgende dag mee ging met de trekking als gids, had een veel te moeilijke naam en kende het woord 'bloemkool' dus hadden we hem nu benoemd tot Bloemkool. De volgende ochtend vertrokken we dus naar de jungle met Bloemkool, een Duits stelletje, twee Zwitserse meiden en nog een gids maar die waren we steeds kwijt. Al snel kwamen we een orang oetang tegen! Die zat wel wat ver weg en hoog in de boom maar we konden hem toch goed zien! Daarna kwamen we al snel het Thomas-aapje tegen, ook wel Sumatraans aapje genoemd. Dat is die grijze aap bij mijn foto's met een heel cool kapsel. De 'cheaky monkeys', die we ook in het Monkey Forest hadden gezien, zie je op Sumatra echt overal. Heel veel in de jungle maar ook gewoon langs de weg, op het het terras of eigen balkon! We hebben daarna nog meer orang oetangs gezien en wat vind ik die beesten toch machtig mooi! Het is ook zo gaaf om ze hier te zien, de plek waar ze horen! Einde van de middag kwamen we aan op ons kamp bij de rivier en er was hier eigenlijk niks maar dat was juist leuk. Er was wel echt heerlijk eten gemaakt en we hebben nog veel spelletjes gedaan. Die nacht niet echt geweldig geslapen op een keiharde ondergrond maar dat deed mij niks! In de ochtend kregen we eerst thee met koekjes en anderhalf uur later het ontbijt (heel logisch). Toen gingen we verder met de trekking en moesten we eerst een half uur door de rivier lopen. Over heel veel stenen wat heel glibberig is en een goede evenwicht hebben is dan best handig. Ik was daar natuurlijk veel te lomp voor en kreeg begeleiding van mijn grote vriend Bloemkool en ben maar 2 keer gevallen! En gelukkig niet met mn mondje op een steen gevallen dus ik heb al mijn tanden nog! Daarna was het zweten weer op ongekend hoog niveau en mochten we ook heel steil om hoog de jungle in! Toen zei Bloemkool dat dit 2 uur duurde en toen heb ik mij even afgevraagd waarom dit mij ook alweer zo'n goed idee leek. Maar het viel mee, dat steile stuk omhoog duurde een half uur en daarna was het een stuk beter te doen! We waren bijna bij de grote rivier en toen hoorde ik Bloemkool heel blij zeggen dat er nog een orang oetan was. Lin en ik liepen voorop en toen ik de hoek om kwam zag ik dat die orang oetan heel dichtbij was en en baby had. Toen dacht ik 'oeps, foute boel!' Er liepen nog twee groepen achter ons en in 1 keer stonden er 6 gidsen voor mn neus die met probeerden om met fruit de orang oetan verder weg te lokken. Maar zij werd juist boos en moesten we allemaal rennen!! Even later was de orang oetan rustiger en mochten we er langs, fijn dat ik vooraan sta! Ik mocht als eerst lopen en ik viel natuurlijk op mn dikke bibs voor de neus van de orang oetan! Forever lomp. Toen maar snel gerend en was ik blij toen we bij de rivier waren! Toen gingen we raften en dat was ook heel gaaf en mooi! Einde van de middag waren we weer terug in ons guesthouse!
In het guesthouse werkte Nella en Nella was cool. Nella kon een deel van Guus Meeuwis met 'Het is een nacht' zingen. Dat kon trouwens ook nog een andere gast daar. Ik weet niet waarom ze expliciet dit Nederlandse nummer konden maar ik vond het cool. Ik had in maar liefst 3 broeken een gat zitten en Nella heeft ze allemaal gemaakt voor me! Op 1 april was Linnie ziek en ik was lui dus heb bijzonder weinig gedaan. Door het dorpje heen lopen was mn enige activiteit die dag. Heb naast Nella lastig vallen ook veel geknuffeld met Bruno, de huishond van 4 maanden oud!
En wat bleek nou even later: wij waren op dezelfde dag in dezelfde jungle als kersverse Oscar-winnaar Leonardo DiCaprio! Jaja we hebben hem niet gezien maar hee misschien hebben we wel heel romantisch dezelfde orang oetan gezien. Leo is hier om aandacht te vragen voor het behoud van het regenwoud. Grootste probleem is dat het regenwoud wordt weg gekapt voor de bouw van palmolie plantages. En hier had ik natuurlijk wel over gelezen en ik ben eerlijk gezegd echt geschrokken hoe veel er van die plantages zijn! We hebben het echt goed kunnen zien in het busje. Indonesië is het grootste exportland van palmolie en de plantages zijn voornamelijk op Sumatra en Kalimantan(Borneo). Ik kan hier een hele Greenpeace-speech geven maar ik kan natuurlijk ook even een link delen voor de gene die het willen lezen! Link staat helemaal onderin! Leo stond wel bijna op de zwarte lijst van Indonesië omdat de autoriteiten vonden dat hij Indonesië via sociale media in een zwart daglicht zetten. MAAR ik denk dat Leo wel wat bereikt heeft want eergisteren zagen wij het bericht van Greenpeace dat Unilever binnen 3 maanden breekt met de Indonesiche palmolie leverancier die bekend staat om schending van duurzaamheid! GO LEO!! Misschien heeft mijn pakkende blog net zoveel invloed als Leo's bezoekje en gebeurd er hetzelfde met nog meer multinationals!
Op 2 april zijn we vertrokken uit Bukit Lawang en naar Tuktuk gegaan. Was weer een leuke rit in een busje van 8 uur lang! Tuktuk is een toeristendorpje was ligt op het eiland Samosir. Dit eiland ligt in de Danau Toba en is het diepste meer ter wereld! En dit is een kratermeer en dit meer en het eiland is ontstaan na een vulkaan uitbarsting. Nou dit klinkt als een goed verhaal toch? In Tuktuk sliepen we ook in guesthouse, had mijn vriendin Nella geregeld! In Sumatra zijn de accomodaties echt goedkoop en slaap je voor 5 euro per nacht in een grote slaapkamer met eigen badkamer! Diezelfde avond aten we in het guesthouse en stond er vegetarische pizza op de kaart. Die heb ik toen heel blij besteld en toen ik hem een uur later kreeg hadden we er varkensvlees bovenop gegooid. Indonesië weet mij nog steeds te verbazen. Op 3 april gingen we het dorp verkennen en ik had veel goede verhalen gehoord over Tuktuk van anderen maar ik vond het nu een uitgestorven toeristendorpje. Op straat barst het van de kippen en honden en mensen zijn er amper te bekennen. Linnie vond het wel lekker maar ik hou toch wel van wat meer bedrijvigheid. We hebben hier nog gezellig bij Theo Janssen op het terras gezeten! Een Nederlander die hier al 15 jaar woont en bitterballen en kroketten verkoopt. Linda heeft bitterballen op en ik een pannenkoek want hij had helaas geen kaassoufles. Op 4 april hebben we allebei een scooter gehuurd, jaja ik heb nu zelf gereden! Ik dacht op zo'n uitgestorven eiland kan er weinig mis gaan en dat had ik gelukkig goed! Op het eiland en rondom het meer leven de Bataks en Katholiek is hier het overheersende geloof. Overal stonden hippe kerkjes en overal staan random graven. Er is geen grote begraafplaats maar overal dus 1 of 2 graven die er heel kleurrijk uitzien. We wilden een Batak-dans bij wonen maar toen we daar aankwamen ging de voorstelling niet door. Toen zijn we langs de heet waterbronnen gereden en dat rook niet echt heel appetijtelijk maar wel leuk om te zien! Vind van het scooter rijden wel echt heel leuk dat je veel ziet!
De volgende dag had ik een hoofd wat helemaal vol zat met snot en weer buikklachten dus ik vond mezelf vooral heel zielig. Ook had ik die avond er voor een gek bericht gekregen van thuis en had ik een depri-dag. Ben nu over de helft van mijn reis en merk dat ik veel dingen van thuis mis. Ook merk dat ik de ellende van hier soms een beetje zat ben. Het is echt een land van contrasten: veel mooie dingen maar ook heel veel armoede. En soms voel ik mij nogal machteloos en soms ook zelfs ongemakkelijk omdat ik hier door een groot deel van de bevolking als heel rijk word gezien. Onze hebben Lin en ik onze laatste nacht samen romantisch op het vliegveld door gebracht. We hebben als eindoordeel dat vliegveld van Medan beter is om te slapen dan in Kuala Lumpur. Donderdagochtend moest ik dan toch echt afscheid moeten nemen van Linnie! Dat was ook wel weer een beetje gek.
Ik heb alweer mooie dingen gezien en meegemaakt hier op Sulawesi maar die bewaar ik voor mijn volgende blog, spannend hè!
Sulawesi is overigens het laatste Indonesische eiland waar ik naar toe ga! Ik zal hier 1,5 week tot 2 weken blijven en dan ga ik naar Maleisië!
https://www.piepvandaag.nl/leonardo-dicaprio-bres-regenwoud/
Heb weer genoten van je verslag ben nu al benieuwd naar de volgende.Geniet nog van de rest van je vakantie.
p.s. je ziet er goed uit hoor op de foto's
Groetjes Hannie