We mogen weer burgerlijk doen!

Jaja deze dames hebben de toeristische eilanden verlaten en zijn sinds gisteravond in Sumatra! Maar laten we nog even terug gaan in de tijd....

Op 12 en 13 maart zaten we nog in Ubud en hebben we die dagen een scooter gehuurd! Ik had nog nooit scooter gereden en heb het hier een half uur gedaan maar ik vond het maar niks. Linda vond achterop zitten maar niks dus we waren een goede match! We zijn toen eerst naar de Ulan Danu Temple gereden. Toen we daar rondliepen begroette iemand ons ineens heel vrolijk en wie bleek dat te zijn... Onze irritante opdringerige gids van een paar dagen daarvoor in het zuiden van Bali. Waarvan ik in mijn vorige blog schreef 'tot nooit meer ziens'. Hij vroeg waarom ik niet meer had geantwoord op zijn berichtje. Na deze ongemakkelijke ontmoeting en nadat we de tempel hadden bekeken zijn we weer verder gereden naar hele grote rijstvelden in Jatiluwih. De volgende dag zijn we naar de rijstvelden in Tegellang, de watervallen in Trewungan en de tempel Tanah Lot geweest. Allemaal erg mooi!!! We waren bij de Tanah Lot weer erg famous en een Javaanse familie wilde met ons op de foto door een betaalde fotograaf die daar rond liep. Erg gezellig. Op de terugweg hebben we nog een stukje spook gereden maar we hebben het allemaal overleefd!

Op 14 maart hebben we Bali verlaten en gingen we met de boot naar Lombok. We hebben twee nachten in een hostel geslapen in Senggigi. Het was daar wat verpauperd maar wel schoon en gezellig! En 's avonds leerde ik daar mijn grote liefde kennen: Johnny Depp. Johnny was een zwerfkatje van 2 of 3 weken oud en had zich naast het hostel gevestigd. De eigenaar wist niet goed wat die er mee moest want hij had niet zoveel geld om hem te verzorgen. Maar ik heb ze weten te overtuigen dat een huiskat goed is voor het hostel! Verder hebben we daar weer een scooter gehuurd en zijn we naar het noorden gereden waar we de Kerta Gangga watervallen hebben bezocht! Hier hadden we ook een super mooi uitzicht over rijstvelden en het bos! We hadden die dag wel scooter pech en stonden ineens met een kei zachte band. Maar gelukje bij dit ongelukje was dat er 50 meter verderop een garage was waar ze er een nieuwe binnen en buitenband op hebben gezet! In de avond hebben we in Mataram bij een Indonesische familie gegeten! De broer en zus hadden we die dag ervoor leren kennen en zij hadden ons uitgenodigd voor een diner bij hen thuis. We waren de eerste blanken die in deze wijk kwamen zei de jongen dus we waren weer famous. Ze hadden veel voor ons gekookt maar ik kreeg natuurlijk een uur daarvoor last van buikpijn en een heel vol gevoel. Ik voelde me nogal schuldig dat ik zo weinig at maar zij vonden het niet erg. Echt lief die Indo's. De volgende ochtend gingen we naar Kuta, ja je hebt ook een Kuta in Lombok! Ik heb afscheid genomen van mijn Johnny. In het hostel gaven ze hem nu melk en wat fijn geprakte vis. Ik wilde een voorraad kattenmelk kopen, maar dat hebben ze hier niet dus toen heb ik maar een grote zak kittenvoer gekocht. Ik hoop dat Johnny een grote gezonde kerel mag worden.

In Kuta zaten we in een heel chill hostel. Alleen voor ons was de eerste dag iets minder chill want we hadden allebei buikklachten. Eerst dachten we dat we een gezellig Indonesische buikgriep hadden opgelopen maar even later ging er een lampje branden dat we net waren begonnen met de Malaria-tabletten en toen ik de bijsluiter las hadden we ongeveer van alle veelvoorkomende bijwerkingen last. We hebben toen niet zoveel uitgevoerd. Volgende dag voelden we ons beter en gingen we met de scooter naar het strand. Stranden zijn in Lombok veel mooier dan in Bali! Ook is het er veel groener. Toerisme staat alleen wel in de kinderschoenen en er nog niet zoveel te doen als in Bali. Lombok is net als Java Islamitisch maar hier konden we als toerist wel gewoon in korte broek rond lopen. Op 18 maart vertrokken we uit Kuta en gingen we naar de Gili eilanden! Op wonderbaarlijke wijze was ik ook ineens erg verkouden. We hadden al ruim een week op kamers geslapen zonder airco en toch kreeg ik het voor elkaar om strontverkouden naar een tropisch eiland te gaan! Eerst zaten we in een veel te klein shuttlebusje. Vervolgens zaten we in een lange, smalle en overvolle boot naar Gili Air. Dacht even dat we naar Lesbos gingen. Oké daar mag ik geen grapjes over maken. Ik had mezelf opgevouwen en dacht wat een lucht hier. En toen zag ik dat er een bak met dode vissen naast me stond. Plausibel.

Aangekomen op Gili Air hebben we vervolgens nog ruim een half uur gelopen voor ons hostel. Daar aangekomen zagen we dat we in een super schattig hutje sliepen met zn tweeën! Daarna zijn we snel naar het strand gegaan om een duik te nemen. Volgende dag hadden we een doorzichtige kajak gehuurd. Erg leuk met dat heldere water hier!! En goed voor de lichamelijke beweging want verder voeren we weinig uit. Daarna hebben we namelijk liggen bakken en lag er Nederlands meisje naast ons. Met haar hebben we 's avonds wat gegeten en gedronken.

Volgende dag gingen we met de boot naar Gili Meno. Gili Meno is heel rustig en er zijn veel stelletjes. Linda en ik waren nu ook een stelletje. We sliepen in een eco hostel. Dit was ook weer een hele ervaring. Er was namelijk geen spoelende wc maar een groot gapend gat waar je je grote en kleine boodschap moest begraven met zaagsel. Ook zaten er heel veel hippies die daar de hele dag een beetje in een hangmat lagen en heel sloom met elkaar praatten. Wij snapten niet zo goed waarom ze niet naar het strand gingen. MAAR wij hadden wel de allerbeste slaapplek; een hoger gelegen hutje met groot matras waar we uitkeken op zee en de zonsopgang konden zien!! Wij hadden dus geen klachten! We hebben daar gesnorkeld en ik heb voor de eerste keer een zeeschildpad gespot!! Heel cool! Weet je wat hier trouwens ook heel gewoon is, dat er in restaurants heel veel dingen op de kaart staan die er niet zijn. En daarnaast staat er ook ontzettend veel personeel in een restaurant of in een winkel en werken ze totaal niet efficiënt. Maar we hebben ons laten vertellen dat wanneer je iets hier enorm sloom, inefficiënt of onlogisch vindt, je moet denken T.I.I.: This Is Indonesia. De andere dag hebben we ook weer op het strand aan ons kleurtje gewerkt.

Op 22 maart zijn we met de boot naar Gili Trawangan gegaan. Gili Trawangan is de drukste Gili en trekt veel jongeren en heeft vele cafés en clubs. We kwamen om half 10 in het hostel aan en zijn nog nooit zo vrolijk ontvangen door het personeel! Er werkten een hele groep van jonge kerels en ze hadden duidelijk plezier in hun werk! Er zaten ook een aantal backpackers met een flinke kater en we hebben gelijk al een aantal wilde verhalen aan gehoord. We hebben lekker op zn Hollands een fiets gehuurd en het eiland verkend. Ik was uiteraard te groot voor de fiets dus heel comfortabel was het niet maar goed. Op alle Gili's zijn geen gemotoriseerde voertuigen en zijn paard met wagen en fietsen de vervoermiddelen. Het was wel lekker dat je nu niet al dat getoeter hoorde en die chaos niet had. Al die paarden deden mij wel denken aan het Viaanse hoogtepunt van het jaar, de Paardenmarkt. Toen we 's avonds op onze kamer waren hadden we bezoek: een dikke vette kakkerlak! Terwijl ik hysterische sprongetjes stond te maken, stond te gillen en m'n biertje liet vallen, heeft terror Linda hem dood getrapt. We gingen het uitgaansleven op het eiland eens verkennen en toen ik in een club op de wc zat, kwam er een kakkerlak voorbij gelopen! Die heb ik met eigen kracht dood getrapt. Zo zie je er al die weken hier geen één, en zo twee op een avond. We hebben een gezellig avondje gehad en de volgende dag weer op het strand gelegen. Einde van de middag hebben we weer gesnorkeld en toen maar liefst vier schildpadden gespot!! Ik vind ze echt lief. Ze zwemmen ook vanaf de bodem naar boven toe en komen dan met hun kopie vlak voor je boven water, lijkt het alsof ze 'Hellooooo' zeggen. Iets minder leuk was dat er in 1 keer een hele sterke stroming was en ik ineens een stuk verder werd getrokken. Linda was een minuut geleden nog vlakbij mij en nu zag ik haar nergens meer. Er lagen ook een aantal bootjes rondom die plek stil dus een heel goed zicht had ik niet. Ik zwom naar de kant toe en dit kostte echt gigantisch veel energie. Ik heb nog even een kort gebedje gedaan en keek om mij heen of ik Linda zag. Toen ik 10 minuten aan de kant zat zag ik Linnie ook ineens aan de kant staan, zoekend in het water. Ook zij was in deze stroming meegetrokken. Maar hee we hebben dit ook weer overleefd! s Avonds hadden we een Full Moon party en leerden we al snel een hele groep Nederlanders kennen. Hollandse gezelligheid is toch wel de grootste gezelligheid. Naast de uber ranzige wc's waarvan ik dacht dat ik spontaan een urineweginfectie zou hebben, heb ik mij ook verbaasd over het drugsgebruik. Magic Mushrooms zijn hier helemaal hot en zijn eigenlijk overal te krijgen, staat zelfs voor cafés op grote borden aangegeven dat het te koop is. Magic mushrooms schijnt vergelijkbaar te zijn met paddo's. Maar verder was er ook wiet, xtc en coke te verkrijgen. Ik heb me er erg over verbaasd en ook over de mensen die het gebruikten want dat waren ook gewoon locals. Toen ik er over doorvroeg bij een Nederlander waarom dat hier allemaal kon omdat in Indonesië de doodstraf staat voor het bezit van drugs (dat wordt ook nog even omgeroepen als je in een vliegtuig zit, heel zinvol), zei hij dat er op de Gili's geen politie is dus dat daarom alles kan. Oh fijn ik kan dus ook aangerand worden en dan is er geen politie. Maaaar ik heb mij gelukkig geen moment onveilig gevoeld. Toen we na een gezellige avond waarbij we het braaf bij cocktails hadden gehouden, weer naar huis liepen en het gebed vanuit de moskee over het eiland galmde dacht ik wat is het toch eigenlijk ook dubbel: drugs en drank in overvloed, vrouwen die topless in een string op het strand liggen en het overgrote deel van de bevolking is Islamitisch. Donderdag was de laatste dag dat we konden bakken dus we dachten dit gaan we goed doen!! Maar nadat we een uur op het strand lagen werd het ineens helemaal donker en begon het te regenen.... Dit duurde de hele middag. Er valt haast nooit regen op de Gili's en we zijn er een week geweest en dit was voor ons de eerste keer regen hier. De missie om te gaan bakken was dus mislukt. S avonds hebben we gegeten op de foodmarket! Dat is elke avond op dit eiland en kun je voor heel weinig geld heerlijk Indonesisch eten scoren! Het was er druk en we zaten met z'n allen op elkaar gepropt te eten maar dit had juist wel iets heel gezelligs! Daarna zijn we niet meer uit geweest en zijn we als oude wijven vroeg naar bed gegaan. Gistermorgen vroeg opgestaan en met de boot naar Bali gegaan. Vanaf Denpasar zijn we naar Medan gevlogen, grootste stad van Noord Sumatra. Het is hier een stuk regenachtiger en strenger Islamitisch. Het afscheid van onze korte broek en hemdje was vandaag erg emotioneel. Maar we hebben wel heel veel zin in Sumatra!! Hier komen we om wilde dieren te spotten en in het bijzonder natuurlijk de Sumatraanse Orang Oetan! Sumatra is heel groot en niet toeristisch dus het schijnt met vervoer allemaal wat trager te gaan. Lin en ik blijven daarom alleen in het noorden. We kregen vandaag in ons guesthouse het ontbijt en dat was aardig pittige nasi. Dat zal waarschijnlijk vaak ons ontbijt zijn hier. Lin gaat 7 april naar huis en ik kijk tegen die tijd of ik dan nog verder trek door Sumatra of dat ik naar het eiland Sulawesi ga.


Liefsssssssss