Ik ben in Jakarta!

Eergisteren stapte ik het in vliegtuig in richting Jakarta! Vorige week donderdag had ik voor het laatst gewerkt en de dagen er na heb ik vol genoten van alle lieve mensen om mij heen. Van geblinddoekt ontvoerd worden op vrijdagavond toto aan impulsief naar een festival gaan, slapen in een smerig studentenhuis en lekker uiteten met mijn ouders en twee vriendinnen. Moeders heeft mij de laatste dagen overspoeld met vers gebakken bruine broodjes met Old Amsterdam, heerlijk!

Maandenlang had ik heel veel zin in deze reis en waren er nergens zenuwen te bekennen. Dit wassen regelmatig de vraag vanuit de omgeving: "En ben je al zenuwachtig??" De laatste 2 weken moest ik heel erg mijn best doen om een aardig antwoord terug te geven maar dat is geloof ik steeds wel gelukt. Maar afgelopen maandag werd ik ineens zenuwachtig, het bekroop mij ineens helemaal en zag er ineens tegenop... Het inpakken van me tassen ging ook af met heel wat stress en regelmatig een zenuwinzinking. Maar de allergrootste zenuwinzinking kwam toch wel op het vliegveld: toen ik ging boarden en afscheid moest nemen van mams en paps. Vervolgens zat ik nog geen 10 minuten in het vliegtuig en had ik ruzie met mijn overbuurvrouw die vol dr stoel naar achtergooide. Vervolgens bleef ik de rest van die vlucht in mijn zenuwinzinking hangen en bedacht ik mij waarom dit mij nou ooit zo'n goed plan leek. In het simpele Nederland had ik lieve familie, knettergekke en lieve vriendinnen en ik deed het allerleukste werk ter wereld. Maar goed, toen ik mijn tussenstop in Qatar had ging het allemaal stukken beter! Deze tweede vlucht duurde 9 uur en verliep allemaal goed. Wil je trouwens een wat spannender introductie-filmpje zien in het vliegtuig; vlieg dan met Qatar Airways! Het is gemaakt door het elftal van FC Barcelona in het stadion. Suarez laat ongeveer 10 zijn zien hoe je de noodband op moet blazen. Ik was vooral onder de indruk van de man van Shakira(Pelle? ).

Het was gisteren 15.00 uur lokale tijd hier toen ik landde. Het vliegtuig uit ging allemaal snel alleen bij band van bagage afhalen iets minder. .. Kreeg al helemaal de zenuwen en zag het al voor me dat mijn mooie backpack aan de andere kant van de wereld was gestrand. .. Maar na een uur lag die daar opeens op de band! Ik blij! Ben toen heel snel in een taxi beland, hier bijna een uur ingezeten door het drukke verkeer! In het hostel, genaamd Six Degrees, checkte ik tegelijk in met een Engelse jongen en we zijn hier toen gaan eten in een heel schattig Indonesisch restaurantje! Het eten was echt heerlijk en ze hadden zelfs hele lekkere gekruide tofu voor deze vegatarier! Er was nog een feestje hier in het hostel maar die heb ik maar even overgeslagen, ik was echt gesloopt! Ik zat met moeders te appen en ik kreeg een vage hint over iets in mijn tas... Toen ben ik gaan zoeken en vond ik HET boekje! Ik zat hier op mn bedje te huilen en tegelijkertijd te lachen toen het kleffe Oostenrijkse stelletje de kamer op kwamen en zij slapen het bed naast me.. Zij zullen ook wel gedacht hebben wat een gekke Hollander is dat. Maar ik vond alle berichtjes onwijs lief!!! En wil iedereen bedanken maar natuurlijk het meeste mijn moeders die het allemaal geregeld heeft!! Ik was stiekem wel blij dat ik het boekje niet had gevonden tijdens mijn eerste vlucht

Ik heb ook mijn persoonlijke record verbroken want ik heb maarliefst 14 uur geslapen afgelopen nacht! Ik slaap in een best krakend stapelbed en er was genoeg lawaai op deze kamer waar nog 9 anderen slapen maaaar ik ging als eerste slapen en werd als laatste wakker. Er zit hier geen andere Nederlander. Veel Engelsen en Duitsers en een paar Oostenrijkers en Amerikanen. Het allerleukste aan dit hostel is de huiskat!! Echt een schatje. Vandaag ben ik hier alleen door de stad gelopen, twee keer. Het verkeer is wel de grootste fascinatie: er zijn rijstroken maar daar doet niemand wat mee, gaat allemaal kriskras door elkaar, heeeeeeel veel scooters, een enkele stoplicht en zebrapad maar met beide wordt niks gedaan en er wordt continue getoeterd! Ik zag ook een man met allemaal gezwellen over zijn gezicht, bij zijn rechter oog, leek net een hele grote tros paarse druiven. Erg fascinerend maar een beetje asociaal om heel lang naar te kijken. Op straat zag ik geen andere toeristen. Ik voelde me erg blank en lang, die mensen kijken ook letterlijk om hoog om mij aan te kijken en dan voel ik mij helemaal een reus van 5 meter. Ik was vandaag te laat voor "de breakfast" en toen heb ik om 3 uur als ontbijt in het hostel Veggie Curry gegeten, ook erg lekker!! Ik ben nog een beetje zoekende hier. Ik vind het wel erg leuk om door de stad te lopen en van alles te zien. Ik had een paar foto's gemaakt met het toestel en wilde deze net op de computer van het hostel overzetten op een stickie en Dropbox maar dat is niet helemaal goed gegaan... Het overzetten ging heeeeeeel sloom en toen die na 15 minuten mogelijk niet klaar was met de eerste foto, haalde ik de camera er uit. Vervolgens zet ik mijn camera aan en meldt ie dat de geheugenkaart leeg is... Ik zal nooit een technisch wonder worden. Ik heb nu helaas geen foto's om op mijn blog te delen...

Morgenochtend word ik om 5 uur opgehaald door de taxi en word ik naar het treinstation gebracht. Ik ga dan met de trein naar Bandung! Hier ben ik maar voor 1 nachtje en zal de volgende ochtend verder gaan naar Yogyakarta!

Heel veel liefs!!