Het werken is begonnen!

11 februari 2016 - Jogjakarta, Indonesië

Ik zit alweer een week in Indonesië dus ik vond wel weer tijd voor een goed verhaal! Vorige week heb 2 dagen in Jakarta gezeten en ben toen met trein naar Bandung gereisd! Deze reis was ook een hele ervaring. Ik had een kaartje thuis gekocht via Internet en ik moest een uur voor vertrektijd aanwezig zijn anders werd mn ticket vergeven. Dat betekende dat ik om 5 uur werd opgehaald door de taxi in mn hostel in Jakarta. Dat betekende dat ik nog erg slaperig was. En dat betekende dat ik niet goed oplette met het afrekenen en in plaats van 20.000 rupiah gaf ik 200.000 rupiah. De chauffeur nam het uitermate blij aan en een half uur later snapte ik pas waarom. Hij heeft een dikke fooi gehad van omgerekend ruim 10 euro. Ik hoop dat ie er een paar lekkere biertjes van heeft gedronken. Ohja en voor wie dacht dat hierbij mijn lompheid was opgehouden voor die dag die heeft het mis. De trein was te laat en na een half uur kwam er een trein. De conducteur had gezegd dat ik bij de eerstvolgende trein op dit perron moest instappen dus dat deed ik! Er zat een heel schattig Indonesisch vrouwtje naast me die me had geholpen met mn loeizware backpack opbergen. We zaten te praten en ik zei dat ik naar Bandung ging. Toen schrok ze ineens op dat dit de trein naar Malang was. Dat is in het Oosten van Java en heel wat uurtjes van Bandung af! Ze hield de conducteur aan en hielp weer met mn backpack! Echt een heldin. De goede trein had 2 uur vertraging maar daar bleef iedereen verbazingwekkend rustig bij. Geen stress. De treinreis van 3 uur lang was echt heel mooi, door de rijstvelden heen! Tegelijkertijd ook wel weer confronterend want ik heb ook heel veel sloppenwijken gezien.... Maar desondanks raad ik een treinreis op Java en echt aan! De trein is wat verouderd en je zit moment stil maar dit achtbaan-tintje maakt het wel spannend.

In Bandung was ik verdwaald in een wijk op weg naar mn hostel... Maar een super lieve familie heeft me geholpen en iemand van mijn leeftijd is meegelopen naar het hostel! Echt heel lief! In het hostel zaten 2 Nederlanders en een Belg en ik vond het heerlijk om weer even Nederlands te kunnen praten! Verder heb ik in Bandung wat rond gelopen en in een vegatarisch restaurant gegeten jaja! Volgende ochtend weer met de trein vertrokken, naar Yogyakarta. Deze reis duurde 7 uur en was weer heel mooi! In Yogyakarta zat ik in een net iets smerig hostel en lag ik gezellig met 4 Chinese meiden op de kamer die geen woord Engels konden. Ik krijg nog wel van 1 van hen Chinese gelukssnoepjes omdat het de dag erna Chinees Nieuwjaar was.

Afgelopen maandag werd ik in dit hostel in de ochtend opgehaald door een chauffeur van het Wildlife Centre! Hele aardige man en heeft me gelijk veel over Java vertelt! Het Wildlife Centre ligt net buiten Yogyakarta en het is hier echt heel mooi! In het regenwoud! Ik kreeg maandag eerst een introductie van de vrijwilligerscoordinator. Ze komt uit Australië en is van mijn leeftijd. Haar vader is hier nu ook een paar weken om haar op te zoeken. Er is nog een andere vrijwilliger, een meid uit België. We slapen ieder op een eigen kamer en hebben hier ons eigen optrekje met serre en keuken. Elke dag zorgt er een kokkin voor het eten en ik vind het voedsel er vaak wonderlijk uitzien maar wel lekker. Alleen ontbijt maken we zelf en dat is toast. Er zitten hier 170 dieren waarvan er 100 vogels. Het viel me bij de rondleiding gelijk al op dat de meeste kooien echt klein zijn. Vooral bij de roofvogels. Daar zijn ze zich van bewust maar er is geen geld voor grote kooien. Het is ook te zien dat de kooien verouderd zijn. Er zijn hier 4 animal keepers die ieder hun eigen groep hebben. Daarnaast zijn er een aantal overal inzetbaar voor als iemand van de vaste animal keepers vrij is. Dinsdag werkte ik met de animal keeper van de vogels! Het zijn heel veel grote roofvogels, papegaaien en kaketoes. En twee uilen. Ik vond deze vogels wel een stuk spannender dan de kanaries van mn vader. Heel veel vogels zijn getraumatiseerd en kunnen bijvoorbeeld niet meer zelf hun eten pakken, dit moet ze echt aangereikt worden. Er zit ook een hele grote roofvogel die blind is door menselijk toedoen. Over het eten gesproken: de salamanders en muizen worden hier gekweekt en ter plekke door het personeel op de grond geslagen om de nek te breken, best wel cruw. Meeste dieren die hier binnen worden gebracht het zijn gered uit de illegale dierenhandel. Gisteren heb ik gewerkt in de keuken aan de voedselbereiding. Heel veel groenten en fruit gesneden, ook hierbij weer aan vaders de groenteboer gedacht. Vandaag gewerkt met de gibbons en orang oetangs. Ik ben heel hard in mn haar gegrepen door een gibbon dus ik even 2 seconden niet stond op te letten toen ik de rommel rond de kooi aan het opvegen was. Ik schrok me echt te pletter maar gelukkig ben ik niet kaal. Er zitten in totaal 7 orang oetangs waarvan 5 mannetjes, 1 vrouwtje en een baby. Moeder en baby zitten bij elkaar! Vaders zit een kooi dr naast. Orang oetans voeden nooit samen het kind op of zijn samen. Het mannetje bevrucht het vrouwtje en gaat er dan van door. Als vrouwelijke orang oetan ben je dus altijd alleenstaande moeder. Het is trouwens wel bijzonder dat moeder en baby hier zijn. Het gebeurd namelijk in de illegale handel vaak dat er een moeder met baby wordt gezien en dat de moeder dan wordt dood geschoten en dat de baby wordt meegenomen. Orang oetans zijn cool, ondanks dat ze tuffen naar je en je nat spetteren met water terwijl je hun kooi schoon staat te maken.

Ik heb het hier erg naar mn zin! Doordeweeks sta ik om 6 uur op dus dit zijn vertrouwde tijden. Het werk begint om 7 uur en om 3 uur zijn we klaar. Tussendoor hebben we goede pauzes maar dat is ook wel nodig want het is lichamelijk zwaar werk en je staat in de bloedhitte. Mijn grootste frustratie van dit moment is MUGGEN. Overdags kan ik geen DEET smeren omdat het besmettelijk is voor de dieren die je verzorgd. Er zijn hier wel andere smeersels tegen muggen maar die helpen niet. Ik ben al zo gek dat ik nu in een lange broek en lang shirt loop! Heb net mn mooie bulten geteld en het zijn er 59, een record. Maar goed, dit mag de pret niet drukken want het is hier heel gaaf! Aankomende zaterdag ga ik samen met de andere vrijwilliger touren! De chauffeur die mij maandag hier gebracht heeft zal dan ook onze chauffeur zijn. We gaan dan naar de Borobudur bij zonsopgang en daarna naar het Kraton en daarna naar Prambanan!

Groetjesssssss

Foto’s

4 Reacties

  1. Ellen plooi:
    11 februari 2016
    Wat een prachtige verhalen. Je maakt heel wat mee. Wat me wel opvalt dat de mensen daar erg behulpzaam zijn. En je vader zal er vast niet mee eens zijn over de vogelshaha.
    Ik vindt het erg leuk om je te volgen.
    Nog heel veel plezier.
    groetjes Ellen Plooi
  2. Will:
    11 februari 2016
    Whow Shirley wat een avonturen heerlijk om te lezen...... je schrijft het ook leuk hoor..... fijn dat je het nu zo naar je zin hebt, want mocht dat niet zo zijnhier wordt he ook gemist hoor clienten vragen ook naar je en van vele krijg je de groetjes. Ook weer een dikke knuf van hier
  3. Opa en oma:
    13 februari 2016
    wat fijn dat je het goed naar je zin hebt ook fijn voor je ouders, wel avontuurlijk je durf wel hoor.nou meid blijf wel opletten pas goed op je zelf, veel plezier gewenst en we kijken uit naar je leuke verhalen.liefs opa en oma....xxx
  4. Tannie:
    14 februari 2016
    wat een mooi verhaal je heb nu al veel mee gemaakt wel fijn dat de mensen daarzo behulpzaam zijn vind het leuk om je te volgen veel plezier nog geniet ervan groetjes Tannie de Waardt